سامانه نشریات علمی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تغییرپذیری تمرین در تمرین جسمانی در مقایسه با تمرین مشاهده­ای در اجرای ضربه گلف بود. به این منظور 50 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه فردوسی مشهد (7/3±25 سال) که همگی راست دست بودند در این پژوهش شرکت کردند. شرکت­کنندگان به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند (جسمانی مسدود، جسمانی متغیر، مشاهده­ای مسدود، مشاهده­ای متغیر و کنترل). در مرحله اکتساب، گروه تمرین جسمانی متغیر به صورت تصادفی 50 کوشش ضربه گلف را از 5 نقطه شروع متفاوت به سمت دو هدف مختلف انجام می­داد اما گروه تمرین جسمانی ثابت 50 کوشش تمرینی را از یک نقطه به سمت یک هدف از پیش تعیین شده انجام می­داد. گروه­های مشاهده­ای متغیر و ثابت فیلم عملکرد گروه­های جسمانی ثابت و متغیر را مشاهده می­کردند. گروه کنترل فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت می­کرد و تمرینی نداشت. 10 دقیقه و همچنین 24 ساعت بعد از تمرین، شرکت کنندگان آزمونی مشابه با پیش­آزمون را انجام دادند. دقت ضربه به عنوان متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغییرپذیری تمرین نسبت به تمرین ثابت هم در حالت جسمانی و هم در حالت مشاهده­ای تاثیر مثبت معنی­داری بر عملکرد افراد داشته است. احتمالاً مکانیزم­های زیربنایی مشابه و همچنین اثر بازخوردی مشابه منجر به اثربخشی بهتر گروه متغیر نسبت به ثابت در اجرای جسمانی و مشاهده عمل شده است.

واژه‌های کلیدی: تغییرپذیری تمرین، ضربه گلف، تمرین ثابت.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---