1- ، mehrandavoodi73@ut.ac.ir
2- دانشگاه تهران
چکیده: (4365 مشاهده)
هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر خودتنظیمی حاصل از تمرینات بازخورد زیستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در شرایط تحتفشار بود. شرکتکنندگان 28 دانشجوی پسر مقطع کارشناسی بودند (با میانگین سنی 21/81 و انحراف استاندارد 1/45±) که به شیوه در دسترس انتخاب شدند به صورتی که راستدست بودند و تجربهای در پرتاب دارت و کار با دستگاههای بازخورد زیستی نداشتند. این تعداد بهصورت تصادفی و همگن به چهار گروه بازخورد زیستی دیداری، شنیداری، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تعداد جلسات تمرین بازخورد زیستی 4 جلسه بود که به همراه جلسات پیشآزمون، پسآزمون و یادداری در 4 هفته برگزار شد. نتایج تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس مرکب با اندازههای تکراری نشان داد که تمرین بازخورد زیستی دیداری، شنیداری و ترکیبی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در شرایط تحتفشار تأثیر معنیداری داشته است (P<0/05). با توجه به یافتههای تحقیق پیشنهاد میشود برای یادگیری مهارت پرتاب دارت و مهارتهایی مشابه و نزدیک به مهارت پرتاب دارت و همچنین بازخورد دهی جلسات بازخورد زیستی از بازخورد زیستی دما و پاسخ گالوانیک پوست، بهصورت دیداری، شنیداری و یا ترکیبی استفاده شود و استفاده از بازخورد زیستی ترکیبی در اولویت قرار گیرد تا شاهد بهترین نتایج بود.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
رفتار حرکتی دریافت: 1398/7/17 | پذیرش: 1399/12/5 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/12/5