محسن وحدانی، رضا شیخ یوسفی، مهرداد محرم زاده، میثاق حسینی کشتان، جمشید جلیلوند،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبکهای رهبری مربیان و انسجام گروهی تیمهای انفرادی و گروهی حاضر در دهمین المپیاد ورزشی مؤسسات آموزش عالی کشور در تابستان ۱۳۸۹ است. نمونه این پژوهش ۳۲۱ نفر از ورزشکاران (N=۱۹۰۶) حاضر در المپیاد بودند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه ۴۰ سؤالی مقیاس رهبری در ورزش (LSS) (چلادورای، ۱۹۸۰) و پرسشنامه ۱۸ سؤالی محیط گروهی (GEQ) (کارون و همکاران، ۱۹۸۵) بوده که به ترتیب ادراک ورزشکاران از سبک رهبری مربی خود و انسجام گروهی تیمها را مورد سنجش قرار میدهد. ثبات درونی پرسشنامهها در مطالعهای راهنما و با استـفاده از آزمـون آلفای کرونباخ به ترتیب ۰,۸۵ و ۰.۷۳ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای کالـموگراف اسمیرنوف، tدو گـروه مستقل، ضریب همبسـتگی پیرسـون، تجزیـه و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری ۰۵/۰&leP استفاده شد .نتایج نشان داد مربیان از سبک رهبری آموزش و تمرین بیشتر و از سبک آمرانه کمتر استفاده میکنند.میزان انسجام تکلیف و اجتماعی در میـان تیمهای انفرادی و گروهی تـفاوت معناداری نداشت. در پایـان، نتایج نشان داد میان سبکهای رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با انسجام گروهی ارتباط مثبت و معنادار و میان سبک رهبری آمرانه با انسجام گروهی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.
