XML English Abstract Print


1- دانشگاه بوعلی سینا ، sajad.moemeni@basu.ac.ir
2- دانشگاه ارومیه
چکیده:   (1860 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه فعالیت­ بدنی در دوران پاندمی کرونا 19 با امید به زندگی و رضایت از زندگی سالمندان با ارایه یک مدل ساختاری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1400 صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان مرد بالای 60 سال شهر همدان تشکیل ­دادند. تعداد 391 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و از تمامی اماکن عمومی شهر همدان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سؤالات پرسشنامه بین المللی فعالیت جسمانی، رضایت از زندگی و امید به زندگی بزرگسالان پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS26 و Smart PLS3  به روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 2/54 درصد از افراد فعالیت بدنی کم، 6/37 درصد متوسط و 2/8 درصد فعالیت بدنی شدید داشتند. فعالیت بدنی در دوران کرونا تأثیر مثبت و معناداری بر رضایت از زندگی (01/0>P) و امید به زندگی (01/0>P) داشته است. براساس یافته­های پژوهش حاضر به نظر می­رسد اگر سالمندان به انجام فعالیت­های بدنی بپردازند پیامدهای آن افزایش امید و رضایت از زندگی در دوران کرونا خواهد بود.
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: رفتار حرکتی
دریافت: 1400/6/31 | پذیرش: 1401/3/10 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.