هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه دوم پرسش­نامه فضای انگیزشی ادراک­شده در ورزش (PMCSQ-2) نیوتن و همکاران (2000) بود. بدین­منظور 533 نفر ورزشکار رشته­های تیمی با دامنه سنی 13 تا 23 سال  به صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسش­نامه­ها را تکمیل کردند. بعد از  تکنیک ترجمه-بازترجمه، ده تن از متخصصان نسبت روایی محتوا  (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) را به­دست آوردند (66/0CVR=، 97/0CVI=). جهت تعیین روایی سازه پرسش­نامه­ها از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی درونی پرسش­نامه از ضریب آلفای کرونباخ و ثبات آن از ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از آزمون-آزمون مجدد، استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که مدل اولیه PMCSQ-2 با 33 سؤال، برازش مطلوبی نداشت و با حذف 6 سؤال از پرسش­نامه، مدل نهایی با 27 سؤال شامل دو بُعد فضای تکلیف­محور و خودمحور شناسایی شد که شامل پنج عامل تلاش/ پیشرفت، نقش مهم و یادگیری مشارکتی، برای فضای تکلیف­محور (17 سؤال)  به­رسمیت­شناختن نابرابر و مجازات برای اشتباهات برای فضای خودمحور (10 آیتم) بود. این پرسش­نامه از شاخص­های برازندگی مطلق (054/0RMSEA=  ، 9/0= CFI)، همسانی درونی (618/0=&alpha) و ثبات (73/0=r) قابل قبولی برخوردار شد، که نشان­دهنده روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسش­نامه با 27 سؤال است. بنابراین می­توان از نسخه فارسی PMCSQ-2 به­عنوان ابزاری روا و پایا جهت بررسی فضای انگیزشی موجود در  جامعه ورزشکاران ایرانی با دامنه سنی 13 تا 23 سال استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: فضای انگیزشی ادراک‌شده در ورزش، نسبت روایی محتوا، شاخص روایی محتوا، روایی سازه، همسانی درونی، ثبات

متن کامل [PDF 492 kb]   (2991 دریافت)