دوره 2، شماره 3 - ( 6-1391 )                   جلد 2 شماره 3 صفحات 110-99 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- کارشناسی ارشد رفتار حرکتی
2- استادیار دانشگاه فردوسی مشهد
3- استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
4- دانشیار دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده:   (6485 مشاهده)
هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر روش­های ارائه بازخورد (پس از کوشش­های موفق و ناموفق) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو بود. 60 دانشجوی مقطع کارشناسی (با دامنه سنی 4±20.6) در این آزمایش شرکت کردند و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از کوشش­های موفق بازخورد دریافت می­کردند. گروه دوم پس از کوشش­های ناموفق و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمی­کردند. همه شرکت­کنندگان در تمامی کوشش­ها در مرحله اکتساب و یادداری برآورد خطا داشتند. تکلیف، تولید نیروی 70 درصد بیشینه قدرت پنجه دست راست با استفاده از دستگاه تولید نیرو بود. پس از جمع­آوری داده­ها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از تحلیل واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش تحلیل واریانس یک­راهه به کار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد بین گروه اول (KR پس از کوشش­های موفق) و گروه دوم (KR پس از کوشش­های ناموفق)، درعملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (P> 0.05). بااین حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (KR پس از کوشش­های موفق) و گروه دوم (KR پس از کوشش­های ناموفق)، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری حادث شد (P&le0.05). به عبارتی، گروه اول که پس از تلاش­های موفق بازخورد دریافت می­کردند عملکرد بهتری در تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطاهای­شان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند.این الگوی نتایج نشان می­دهد اگر افراد پس از کوشش­های موفق نسبت به کوشش­های ناموفق بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهدداد.
متن کامل [PDF 1201 kb]   (3360 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
پذیرش: 1401/1/11 | انتشار: 1391/6/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.