هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تغییرات مدیریتی بر عملکرد باشگاه­های فوتبال لیگ برتر ایران است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر تمامی باشگاه­های حاضر در دوازده دورۀ لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند. داده­های پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکۀ سپاهان استخراج شدند. بهبود یا تنزل رتبۀ باشگاه­های فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته براساس تغییر یا عدم تغییر مدیرعامل باشگاه­ها بررسی شده است. از آزمون­های تجزیه و تحلیل واریانس یک­طرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل داده­ها در سطح معنی­داری کمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مدیرعامل باشگاه تأثیر معنی­داری بر بهبود عملکرد داشت و تغییرات پیاپی مدیرعامل باشگاه نیز تأثیر معنی­داری در کاهش عملکرد باشگاه گذاشته است. همچنین، نتایج نشان داد تغییر مدیرعامل سبب 48/2 کاهش رتبه در جدول رده­بندی لیگ برتر و ثبات مدیرعامل سبب 00/1 رتبه بهبود در رده­بندی تیم شده است. به­طورکلی، تحلیل یافته­های پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مدیریتی و عدم تغییرات پیاپی، با ایجاد زمان کافی برای مدیران جهت پیاده­سازی برنامه­ها و تحقق اهداف بلندمدت و کوتاه‌مدت، درنهایت، سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.