هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سن و مکان اشیا بر انتخاب دست در تکلیف دسترسی (هدایت دست به سوی شیء) بود. به این منظور 120 کودک، نوجوان و بزرگسال راست­دست قوی انتخاب شدند. برتری دست با استفاده از پرسش­نامه استنلی کورن (1999) ارزیابی شد. تکالیف دسترسی، بلندکردن و اجرای واقعی روی سه شیء متفاوت بود. پس از انجام شش کوشش، جای اشیا عوض می­شد. هر شرکت کننده باید هجده کوشش انجام می‌داد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده کردیم. سطح معنی­داری 05/0 برای تمام روش­های آماری در نظر گرفته شد. یافته‌‌ها نشان داد در میانگین فراوانی دسترسی در انتهای راست بین کودکان و نوجوانان و بزرگسالان تفاوت معنی­داری وجود ندارد (05/0 > P). اما در میانگین فراوانی دسترسی در خط میانی و در انتهای چپ بین کودکان و نوجوانان و بزرگسالان تفاوت معنی‌داری است (05/0 < P)، به­طوری­که کودکان در خط میانی و انتهای چپ نسبت به بزرگسالان و نوجوانان و بزرگسالان در انتهای چپ نسبت به نوجوانان از دست غیربرتر خود برای دسترسی بیشتر استفاده می­کردند. بنابراین احتمالاً تثبیت دست برتر در دوره کودکی کامل نشده است و در نوجوانی تکیه بر انجام فعالیت­ها با دست برتر افزایش می­یابد و در بزرگسالی با توجه به موقعیت شیء تمایل بیشتر به استفاده از دو دست وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: مکان شیء، دست برتر، تکلیف دسترسی، دوره‌های سنی

متن کامل [PDF 658 kb]   (1441 دریافت)