دوره 3، شماره 6 - ( 9-1392 )                   جلد 3 شماره 6 صفحات 110-95 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه شهید بهشتی
2- دانشگاه خوارزمی
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
چکیده:   (7042 مشاهده)
بسیاری از روابط فردی در موقعیت­های ورزشی شکل می­گیرد (1). رابطه بین ورزشکار و مربی یکی از این ارتباطات است که به­لحاظ مدت زمان و شدت روابطی مرسوم بین رهبر و پیرو قلمداد می­شود. در چنین محیطی، مؤلفه کلیدی در تعیین اثربخشی رهبری اعتمادِ زیردستان به رهبر است (2) .بنابراین اهداف پژوهش حاضر تعیین ارتباط اعتماد ورزشکار به مربی با عملکرد و شناسایی سهم مقدمات و پیامدهای اعتماد در ارتقای عملکرد ورزشی بوده است. الگوی نظری پیشنهاد شد که در آن ویژگی و رفتارهای مربی مقدمات، و تعهد، همکاری، مخاطره­پذیری و عملکرد پیامدهای اعتماد معرفی شدند. گرایش به اعتماد و شهرت عوامل تعدیل­کننده فرض شدند. قهرمانان ژیمناستیک، شیرجه و ووشو جامعه آماری در دسترس را تشکیل دادند (142n=). ابزار تحقیق بسته پرسش­نامه­ای مشتمل بر پنج بخش بود. برای هنجاریابی پرسش­نامه­ها از تحلیل عامل و جهت تحلیل داده­ها از رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ها نشان داد در نیمه اول الگو، مقدمات اعتماد به مربی، یعنی  ویژگی­ها و رفتارهای مشهود مربی، پیش­بین­های معناداری برای اعتماد ورزشکار به مربی محسوب می­شوند و گرایش به اعتماد ورزشکار عامل تعدیل­کننده رابطه بین ویژگی­های مربی و اعتماد ورزشکار است. ازطرفی در نیمه دوم الگو، تعهد به مربی، تمایل به همکاری با مربی و مخاطره­پذیری ورزشکار، به­عنوان پیامدهای اعتماد به مربی، پیش­بین­های معناداری برای عملکرد مشهود ورزشکار هستند. اعتماد به مربی به­طور غیرمستقیم و به­واسطه تعهد و تمایل به همکاری با مربی، با عملکرد مشهود ورزشکار در ارتباط است. هیچ­گونه ارتباط معناداری بین اعتماد به مربی و پیامدهای حاصل از آن با عملکرد واقعی ورزشکار مشاهده نشد.
متن کامل [PDF 357 kb]   (3882 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
پذیرش: 1401/1/11 | انتشار: 1392/12/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.