هدف این مطالعه بررسی کارآمدی تعداد کوشش­های تمرینی در تعیین میزان پیچیدگی تکالیف است. 60 آزمودنی بنا به نوع تکلیف الف- ب و شیوه ارائه بازخورد(100درصدی، حذفی، خود­کنترل) به­شکل تصادفی در شش گروه قرار گرفتند. آزمودنی­ها در طی دو روز نخست و در هر روز 100 مرتبه به تمرین تکالیف مورد نظر پرداختند. آزمون­های یادداری در روزهای دوم و سوم و آزمون­های بازاکتساب در روز سوم از ایشان به عمل آمد.با استفاده از آزمون آماری ANOVA  مشخص شد که عملکرد آزمودنی­ها به­واسطه دسته کوشش­های تمرینی در هر دو روز بهبود یافت، اما این بهبودی در روز دوم، در تکلیف ب به­شکل معناداری بهتر از تکلیف الف بود. عملکرد آزمودنی­ها در آزمون یادداری و بازاکتساب دوم به شکل معناداری بهتر از آزمـون یادداری و بازاکتساب نخـست بود. در ضمن گـروه­های تمرینی تکلیف ب در آزمون­های یادداری به­شکل معناداری بهتر از گروه­های تمرینی تکلیف الف عمل کردند (p<0.05). نتایج نشان می­دهد تکلیف الف نسبت به تکلیف ب پیچیده­تر است و میزان بهینه­ای از کوشش­های تمرینی لازم است تا تکلیف دشوارتر تشخیص داده شود.

واژه‌های کلیدی: پیچیدگی تکلیف، کوشش های تمرینی، بازخورد، یادداری، بازاکتساب

متن کامل [PDF 1579 kb]   (5241 دریافت)