هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین سبک­های مختلف مدیریت تعارض و کیفیت ارتباط دوطرفه بین مدیر و کارمند با تأکید بر ویژگی­های دموگرافیک بود. 100 نفر آزمودنی (32 مدیر و 68 کارمند) شامل مدیران و کارمندان سطوح مختلف در اداره کل تربیت بدنی استان مازندران و هیئت­های مختلف ورزشی دو پرسش­نامه LMX-7 و ROCI-П  را داوطلبانه تکمیل کردند. یافته­های حاصل از تحقیق نشان داد از نظر کارمندان، تأثیر سبک­های مختلف مدیریت تعارض بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند معنی­دار است، همچنین تأثیر سبک سازش  بر متغیر وابسته معنی­دار بوده است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری نیز مثبت است، اما معنی­داری آن مورد تأیید قرار نمی­گیرد. همچنین از نظر مدیران تأثیر سبک سازش و انسجام  بر متغیر وابسته معنی­دار است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری و رقابت نیز مثبت است، ولی تأثیر سبک رقابت و اجبار بیشتر از سبک همـکاری است، اما هیچ­کدام از این­ها به طــور معنی­دار مورد تأیید قرار نمی­گیرند. نتیجه کلی نشان می­دهد از میان سبک­های مختلف مدیریت تعارض، سبک­های سازش و همکاری بیشترین تأثیر را بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند از نظر کارمندان دارند، اما فقط تأثیر سبک سازش معنی­دار است، لذا باید مدیران و کارمندان را تشویق کرد تا با اتخاذ سبک انسجام و همکاری در برخورد با تعارض، باعث افزایش اثربخشی سازمانی گردند.

واژه‌های کلیدی: مدیریت تعارض، سبک مدیریت تعارض، کیفیت ارتباط مدیر- کارمند و سازمان ورزشی

متن کامل [PDF 1221 kb]   (3125 دریافت)